Το πάθος ξεχείλιζε πριν από 26 χρόνια
Το πάθος για την νίκη ξεχείλιζε πριν από πολλά χρόνια από την (τότε) ομάδα του ΠΑΟ Καματερού. Η έδρα για πολλούς εθεωρείτο απόρθητη όσο καλή ομάδα και αν είχαν οι αντίπαλοι. Ακόμα και αν έκαναν πρωταθλητισμό. Οι παίκτες της γενιάς εκείνης κυριολεκτικά τα έδιναν όλα, μάτωναν την φανέλα ενώ η ένταση στον αγωνιστικό χώρο ήταν αισθητή στον αέρα. Ο κόσμος συμμετείχε με παλμό και ζούσε την κάθε στιγμή.
Ένα από τα ματς αυτά, είναι και το συγκεκριμένο με την τότε ισχυρή ομάδα της ΑΕΚ Λιοσίων, που δέσποζε στα αθηναϊκά πρωταθλήματα. Η αναμέτρηση έληξε ισόπαλη 1-1 και η ομάδα διατήρησε με πάθος την δύναμη της έδρας.
Το ματς, μετά από ένα άγονο α' ημίχρονο και χωρίς πολλές φάσεις, πήρε φωτιά στο β΄μέρος, όπου οι φιλοξενούμενοι είχαν δυο κάθετα δοκάρια ύστερα από αντίστοιχα σουτ ενώ κατάφεραν και σημείωσαν ένα έξοχο γκολ με τον Μπαλλή ύστερα από χορευτική προσπάθεια του Τζάτζου.
Το πάθος όμως των παικτών του ΠΑΟ Καματερού ήταν "ποτισμένο" από την ιδέα της ισχυρής έδρας.
Ξεχώριζαν τα δυνατά μαρκαρίσματα ενώ οι φωνές των παικτών έφταναν ως στην εξέδρα. Ο κόσμος ζούσε το κάθε λεπτό και περίμενε ανά πάσα στη στιγμή το γκολ. Μάλιστα ήταν τέτοια η ένταση των παιχνιδιών που ήταν έτοιμος ο κόσμος να "χιμήξει" μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Τελικά το γκολ της ισοφάρισης ήρθε στην εκπνοή του παιχνιδιού, όταν ο Τζουραμάνης έκανε άτσαλο γέμισμα, η μπάλα πήρε ύψος. Ο Μιχαήλ προσπάθησε να κερδίσει την κεφαλιά, με την μπάλα όμως να φτάνει στο σημείο του πέναλτι, όπου
ο Γραμματικόπουλος έπιασε ένα πλάγιο σουτ και αυτή να κοντράρει σε αμυντικό και να καταλήγει στα δίχτυα.
Τελικό 1-1 και από τα στιγμιότυπα μπορείτε να δείτε πως ήταν το γήπεδο την εποχή εκείνη. Ξερός αγωνιστικός χώρος και καρβουνιασμένος στίβος. Ο αγώνας δεν ξεκίναγε αν δεν υπήρχε αστυνομία. Το περιπολικό έμπαινε μέσα στα αποδυτήρια. Οι αλλαγές ήταν δυο. Ο αμυντικός μπορούσε να γυρίσει την μπάλα στον τερματοφύλακα και αυτός να την πιάσει με τα χέρια. Τα δέντρα στο γήπεδο αρκετά μικρά σε σχέση με τώρα. Ο κόσμος σκαρφάλωνε στα συρματοπλέγματα ενώ συνήθιζε να βλέπει το ματς στο β΄ ημίχρονο πίσω από τους πάγκους.
Το ματς τελείωνε πάντα με ένταση όπως θα δείτε και στα στιγμιότυπα του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Η γενιά αυτή έφυγε αλλά οι στιγμές όσων της έζησαν είναι χαραγμένες για πάντα μέσα τους. Ας τις θυμηθούμε λίγο.
ΚΑΜΑΤΕΡΟ: Πρόκοπος, Γουλόπουλος, Μαρπίνης, Τρισκογιάννης, Χαλιμούρδας, Μιχαήλ,
Γραμματικόπουλος,Λέτσιος, Τζουραμάνης, Τσικουρίδης, Τσακτσήρας, (46΄Κουνάδης)
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ HIGHLIGHTS ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ:
Το πάθος για την νίκη ξεχείλιζε πριν από πολλά χρόνια από την (τότε) ομάδα του ΠΑΟ Καματερού. Η έδρα για πολλούς εθεωρείτο απόρθητη όσο καλή ομάδα και αν είχαν οι αντίπαλοι. Ακόμα και αν έκαναν πρωταθλητισμό. Οι παίκτες της γενιάς εκείνης κυριολεκτικά τα έδιναν όλα, μάτωναν την φανέλα ενώ η ένταση στον αγωνιστικό χώρο ήταν αισθητή στον αέρα. Ο κόσμος συμμετείχε με παλμό και ζούσε την κάθε στιγμή.
Ένα από τα ματς αυτά, είναι και το συγκεκριμένο με την τότε ισχυρή ομάδα της ΑΕΚ Λιοσίων, που δέσποζε στα αθηναϊκά πρωταθλήματα. Η αναμέτρηση έληξε ισόπαλη 1-1 και η ομάδα διατήρησε με πάθος την δύναμη της έδρας.
Το ματς, μετά από ένα άγονο α' ημίχρονο και χωρίς πολλές φάσεις, πήρε φωτιά στο β΄μέρος, όπου οι φιλοξενούμενοι είχαν δυο κάθετα δοκάρια ύστερα από αντίστοιχα σουτ ενώ κατάφεραν και σημείωσαν ένα έξοχο γκολ με τον Μπαλλή ύστερα από χορευτική προσπάθεια του Τζάτζου.
Το πάθος όμως των παικτών του ΠΑΟ Καματερού ήταν "ποτισμένο" από την ιδέα της ισχυρής έδρας.
Ξεχώριζαν τα δυνατά μαρκαρίσματα ενώ οι φωνές των παικτών έφταναν ως στην εξέδρα. Ο κόσμος ζούσε το κάθε λεπτό και περίμενε ανά πάσα στη στιγμή το γκολ. Μάλιστα ήταν τέτοια η ένταση των παιχνιδιών που ήταν έτοιμος ο κόσμος να "χιμήξει" μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Τελικά το γκολ της ισοφάρισης ήρθε στην εκπνοή του παιχνιδιού, όταν ο Τζουραμάνης έκανε άτσαλο γέμισμα, η μπάλα πήρε ύψος. Ο Μιχαήλ προσπάθησε να κερδίσει την κεφαλιά, με την μπάλα όμως να φτάνει στο σημείο του πέναλτι, όπου
Τελικό 1-1 και από τα στιγμιότυπα μπορείτε να δείτε πως ήταν το γήπεδο την εποχή εκείνη. Ξερός αγωνιστικός χώρος και καρβουνιασμένος στίβος. Ο αγώνας δεν ξεκίναγε αν δεν υπήρχε αστυνομία. Το περιπολικό έμπαινε μέσα στα αποδυτήρια. Οι αλλαγές ήταν δυο. Ο αμυντικός μπορούσε να γυρίσει την μπάλα στον τερματοφύλακα και αυτός να την πιάσει με τα χέρια. Τα δέντρα στο γήπεδο αρκετά μικρά σε σχέση με τώρα. Ο κόσμος σκαρφάλωνε στα συρματοπλέγματα ενώ συνήθιζε να βλέπει το ματς στο β΄ ημίχρονο πίσω από τους πάγκους.
Το ματς τελείωνε πάντα με ένταση όπως θα δείτε και στα στιγμιότυπα του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Η γενιά αυτή έφυγε αλλά οι στιγμές όσων της έζησαν είναι χαραγμένες για πάντα μέσα τους. Ας τις θυμηθούμε λίγο.
ΚΑΜΑΤΕΡΟ: Πρόκοπος, Γουλόπουλος, Μαρπίνης, Τρισκογιάννης, Χαλιμούρδας, Μιχαήλ,
Γραμματικόπουλος,Λέτσιος, Τζουραμάνης, Τσικουρίδης, Τσακτσήρας, (46΄Κουνάδης)
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ HIGHLIGHTS ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ:
